گزارش ماه نوامبر سامانه اسپیدتست از افزایش 5 رتبهای ایران در دو بخش اینترنت موبایل و ثابت خبر میدهد. این افزایشها میتوانند گام مثبتی برای بهبود کیفیت اینترنت کشور در ماه آینده نیز تلقی شوند. برای مطالعه ادامه مطلب «بررسی گزارش ماه نوامبر Speedtest» همراه ما باشید.
گزارش نوامبر اسپیدتست نشان میدهد میانگین سرعت جهانی اینترنت موبایل معادل 103.01 مگابیت بر ثانیه و میانگین سرعت اینترنت ثابت معادل 115.43 مگابیت بر ثانیه است. گفتنی است که تأخیر اینترنت ثابت به میزان 9 میلیثانیه در ماه نوامبر ثبت شده که نسبت با عدد تأخیری ماه اکتبر (October) تفاوتی ندارد.
بر اساس تصویر آماری منتشر شده، روند صعودی سرعت اینترنت جهانی در ماه نوامبر همچنان ادامه یافته است. در این ماه، سرعت اینترنت موبایل جهانی با یک جهش قابلتوجه، از 99.93 مگابیت بر ثانیه به 103.01 مگابیت بر ثانیه افزایش پیدا کرد. علاوه بر این، نباید از رشد مستمر و چشمگیر سرعت اینترنت ثابت غافل شد؛ بهطوریکه این نرخ از 111.91 مگابیت بر ثانیه به 115.43 مگابیت بر ثانیه ارتقایافته است. این دادهها نشاندهنده بهبود مداوم زیرساختهای دسترسی به اینترنت در سطح بینالمللی است.
تداوم توقفناپذیر امارات و سنگاپور در تأمین بهترین اینترنت جهان
در گزارش جدید اسپیدتست، تغییرات رتبهای در میان 9 کشور اول جهان که سریعترین اینترنت موبایل را دارند، اندک بوده است. طبق رسم هر ماه، کشور امارات متحده عربی با میانگین سرعت 672.68 مگابیت بر ثانیه، رتبه اول جدول پرسرعتترین اینترنت موبایل جهان را به خود اختصاص داده است. رتبههای دوم تا پنجم این جدول عبارتاند از قطر (542.56 مگابیت بر ثانیه)، کویت (398.66 مگابیت بر ثانیه)، بلغارستان (267.37 مگابیت بر ثانیه) و بحرین (256.81 مگابیت بر ثانیه).
در این بخش، برزیل (با میانگین 256.72 مگابیت بر ثانیه) با دو پله سقوط، از رتبه چهارم به رتبه ششم سقوط کرده است. از طرفی، کره جنوبی با میانگین 240.28 مگابیت بر ثانیه، با یک پله سقوط، به رتبه هفتم رسیده است. از طرفی، رتبههای اول تا نهم در اینترنت ثابت معمولاً توسط کشورهایی که سرمایهگذاری عظیمی در شبکههای فیبر نوری تا منازل (FTTH) داشتهاند، اشغال شده است.
سنگاپور به طور مداوم با سرعتی حدوداً چهار برابر میانگین جهانی (معادل 406.14 مگابیت بر ثانیه)، صدرنشین بوده و بهعنوان الگوی توسعه زیرساختهای ثابت در نظر گرفته میشود. با حضور شیلی (میانگین 357.25 مگابیت بر ثانیه) در رتبه دوم و بالاتر از قدرتهای سنتی آسیا و اروپا، اهمیت سرمایهگذاری جدید در زیرساختهای ثابت در مناطق مختلف جهان مشخص میشود. امارات متحده عربی در رتبه سوم (میانگین 356.24 مگابیت بر ثانیه)، یکی از معدود کشورهایی است که در هر دو بخش (موبایل و ثابت) در میان ده رتبه برتر قرار دارد.
حضور جزایری مانند ماکائو (رتبه هفتم) و ایسلند (رتبه ششم) نشان میدهد که تراکم جمعیت کم و سرمایهگذاری متمرکز میتواند به پوشش سراسری و سرعتهای فوقالعاده منجر شود. در انتهای رتبهبندیهای جهانی اسپیدتست نوامبر 2025، کشورهای دارای ضعیفترین سرعت اینترنت مشخص شدند. در بخش اینترنت موبایل، کشور بولیوی با ثبت میانگین سرعت 14.35 مگابیت بر ثانیه در قعر جدول قرار گرفت. همچنین، در بخش اینترنت ثابت، کشور سوریه با میانگین سرعت 3.63 مگابیت بر ثانیه، ضعیفترین عملکرد جهانی را به خود اختصاص داد. لازم به ذکر است که این گزارش در مجموع سرعت اینترنت 103 کشور در بخش موبایل و 154 کشور در بخش ثابت را مورد ارزیابی قرار داده است.
از اینترنت ایران چه خبر؟
ایران دوباره به روند صعودی خود در اینترنتهای ثابت و موبایل بازگشته است. کشور ما در بخش موبایل با میانگین سرعت حدودی 58.92 مگابیت بر ثانیه (7.36 مگابایت بر ثانیه) در رتبههای نیمه دوم جدول جهان (رتبه 67 از 103 کشور) جای گرفت. این سرعت، اگرچه اندکی بالاتر از برخی کشورهای انتهایی جدول است؛ اما با سرعتهای بسیار بالای منطقه خاورمیانه (مانند امارات) فاصلهای بسیار زیاد دارد.
در ظاهر اینترنت ثابت ایران صعود 5 رتبهای نسبت به ماه قبل داشته است؛ اما در باطن، وضعیت در این بخش بحرانی به نظر میرسد. میانگین سرعت ثابت با رقمی حدود 20.99 مگابیت بر ثانیه (2.62 مگابایت بر ثانیه)، ایران را در میان کشورهای با ضعیفترین عملکرد جهان (رتبه 139 از 154 کشور) قرار میدهد. این آمار نشان میدهد که زیرساختهای پهن باند ثابت ایران برای رسیدن به استانداردها و سرعتهای بینالمللی فیبر نوری، نیازمند توسعهای جدی و گسترده هستند.
آنچه گذشت؛ افشای پدیده اینترنت سفید توسط ایلان ماسک؛ جنگ داخلی مقامهای مسئول و نه محکم دوباره به رفع فیلترینگ!
در اوایل آذر، قابلیت جدید شبکه اجتماعی X که موقعیت جغرافیایی کاربران را شناسایی میکند، پرده از یک واقعیت جنجالی برداشت: استفاده مقامهای ارشد دولتی و سیاسی کشور از اینترنت بدون فیلتر که بهعنوان سیمکارتهای سفید شناخته شد. این افشاگری در حالی صورت گرفت که میلیونها کاربر عادی با محدودیتها و فیلترینگ شدید روبهرو هستند. این موضوع سپس با اعتراف رسمی عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس تأیید شد که نهتنها تمام نمایندگان مجلس، بلکه نهادهای اطلاعاتی و امنیتی نیز به این خطوط سفید دسترسی انحصاری دارند.
همزمان با افشای دسترسیهای ویژه، هدف پشت فیلترینگ گسترده نیز توسط مقامات علنی شد. نمایندگان مجلس اعلام کردند که فیلتر کردن پلتفرمهای خارجی چون اینستاگرام و تلگرام، صرفاً برای وادار کردن این شبکههای اجتماعی بینالمللی به همکاری و تبعیت از قوانین حاکمیتی ایران است. به این ترتیب، فیلترینگ نه یک اقدام صرفاً فنی یا امنیتی، بلکه ابزاری برای فشار سیاسی و کنترل محتوای کاربران معرفی شد. این تمرکز بر کنترل، در طرح جدید مجلس برای افزایش محدودیتها نیز منعکس شده است.
در همین راستا، طرحی با عنوان «قانون حمایت و رسیدگی به تخلفات حوزه صوت و تصویر فراگیر در فضای مجازی» در مجلس اعلام وصول شده است. تحلیلگران این طرح را در عمل، نسخهای ترمیمیافته و منسجمتر «طرح صیانت» میدانند که میکوشد نظارت و فیلترینگ بر خدمات و محتوای صوتی و تصویری فراگیر را به صورت قانونی افزایش دهد. امضاکنندگان این طرح از چهرههای شناختهشده و ثابتقدم در محدودسازی فضای مجازی هستند که نگرانیها را پیرامون آینده اینترنت آزاد در ایران و تشدید سیاستهای کنترل محتوا افزایش داده است.
اولین باشید که نظر می دهید