آدام سوباس، اقیانوس‌شناس شیمیایی موسسه اقیانوس‌شناسی وودز هول، که معمولاً در تحقیقات خود دور از نگاه عموم فعالیت می‌کند، اکنون درگیر یک بحث عمومی گسترده شده است. او و همکارانش در نظر دارند با تزریق حجم قابل توجهی مواد شیمیایی قلیایی در سواحل ماساچوست، توانایی جذب دی‌اکسید کربن (CO2) توسط اقیانوس را افزایش دهند. این اقدام مستلزم اخذ مجوز از آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده (EPA) است که در نوع خود بی‌سابقه است. با این حال، برخی از ساکنان محلی و گروه‌های زیست‌محیطی با ابراز نگرانی در مورد ایمنی این آزمایش، خواستار تعلیق یا لغو آن شده‌اند.
به گزارش سرویس اخبار زیست محیطی تکنا، سوباس در این باره می‌گوید: تعامل با رسانه‌ها و عموم مردم در این سطح و با این شدت، تجربه‌ای جدید برای من است. این اختلاف نظر، جبهه جدیدی را در بحث گسترده‌تر درباره مهندسی زمینه‌ای گشوده است؛ یعنی دستکاری عمدی سیستم‌های زمین برای مقابله با تغییرات اقلیمی. برد اک، مدیرعامل اوشن ویژن، سازمانی غیرانتفاعی که از آزمایش‌های کوچک مهندسی زمینه‌ای حمایت می‌کند، معتقد است که واکنش عمومی و تصمیم‌گیری EPA در مورد این پروژه، می‌تواند یک پیشینه مهم برای تحقیقات آینده در این حوزه ایجاد کند. وی می‌گوید: در صورت رد این پروژه، مسیر برای انجام تحقیقات مشابه در آینده دشوارتر خواهد شد.
اقیانوس‌ها به طور طبیعی قادر به جذب مقادیر قابل توجهی دی‌اکسید کربن هستند. مواد قلیایی موجود در سنگ‌هایی مانند سنگ آهک، پس از فرسایش در آب دریا با دی‌اکسید کربن واکنش داده و ترکیبات پایدارتری را تشکیل می‌دهند که ظرفیت جذب دی‌اکسید کربن اقیانوس را افزایش می‌دهند. محققان امیدوارند با افزایش میزان مواد قلیایی در آب دریا، این فرآیند را تقویت کنند.
با این حال، این روش با ابهامات و چالش‌های متعددی همراه است. از جمله اینکه آیا تغییر شیمیایی آب دریا بر اکوسیستم‌های دریایی تأثیر منفی خواهد گذاشت، چه مقدار دی‌اکسید کربن واقعاً جذب خواهد شد و چگونه می‌توان نتایج این آزمایش را به صورت دقیق اندازه‌گیری کرد تا بتوان از آن برای ایجاد اعتبار کربن استفاده نمود. سوباس در این خصوص می‌گوید: دقیقاً به همین دلیل است که ما این تحقیق را انجام می‌دهیم.
در پروژه موسسه اقیانوس‌شناسی وودز هول، محققان قصد دارند با تزریق ۲۰ تن سدیم هیدروکسید به اقیانوس اطلس، تأثیر این ماده بر شیمی آب دریا، فیتوپلانکتون‌ها و میکروارگانیسم‌ها را بررسی کنند. در مرحله بعدی، آن‌ها قصد دارند مقدار بیشتری از این ماده را در منطقه دیگری از اقیانوس اطلس تزریق کنند. کریستینا شولتز، اقیانوس‌شناس دانشگاه نورث ایسترن، از این پروژه حمایت کرده و معتقد است با توجه به توجه روزافزون به راهکارهای مهندسی زمینه‌ای، انجام چنین تحقیقاتی توسط موسسات علمی معتبر ضروری است.
مقامات موسسه اقیانوس‌شناسی وودز هول انتظار دارند که تأثیر این آزمایش بر محیط زیست محدود باشد و تنها در نزدیکی محل تزریق مواد شیمیایی مشاهده شود. آن‌ها همچنین برنامه‌هایی برای پایش دقیق محیط زیست و گونه‌های دریایی در منطقه آزمایش دارند.
در دو سال گذشته، این موسسه جلسات متعددی با جوامع محلی، گروه‌های زیست‌محیطی و صیادان برگزار کرده است تا نگرانی‌های آن‌ها را برطرف کند. با این حال، برخی از گروه‌ها همچنان نسبت به این پروژه ابراز نگرانی می‌کنند. برای مثال، برخی از صیادان نگران هستند که این مواد شیمیایی بر زندگی دریایی و در نتیجه بر صنعت ماهیگیری تأثیر منفی بگذارد. همچنین، برخی از گروه‌های زیست‌محیطی نگران تأثیر این آزمایش بر گونه‌های در معرض خطر مانند نهنگ‌های راست شمال اطلس هستند.
آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده پس از بررسی‌های اولیه، به طور موقت با انجام این آزمایش موافقت کرده است. با این حال، تصمیم نهایی این آژانس در هفته‌های آینده اعلام خواهد شد.
منبع خبر تزریق مواد شیمیایی به اقیانوس برای مقابله با تغییرات اقلیمی پایگاه خبری تکنا به آدرس تکنا میباشد.
تکنا
آدام سوباس، اقیانوس‌شناس شیمیایی موسسه اقیانوس‌شناسی وودز هول، که معمولاً در تحقیقات خود دور از نگاه عموم فعالیت می‌کند، اکنون درگیر یک بحث عمومی گسترده شده است. او و همکارانش در نظر دارند با تزریق حجم قابل توجهی مواد شیمیایی قلیایی در سواحل ماساچوست، توانایی جذب دی‌اکسید کربن (CO2) توسط اقیانوس را افزایش دهند. این
منبع خبر تزریق مواد شیمیایی به اقیانوس برای مقابله با تغییرات اقلیمی پایگاه خبری تکنا به آدرس تکنا میباشد.